سراي بي دل

يادته گفتي يه گوشه ي دلت بشون منو؟ با خودت ببر بيار ؛ اما نده نشون منو؟ از يه گوشه ي دلم ريشه زدي تا همه جون تو شدي مثل طنابي که نجات دادي منو آتشم زد غم دوريت و هنوز روو آتيشم کاش که بودي و ميديدي اين حرارت تنو گفتي محکم بمونم تا که دوباره تو بياي نازنينم جاي خاليت خم نموده آهنو از خدا همش فرشته خواسته بودم که بياد خدا هم از آسمون برام فرستاد اون زنو توي آغوش تو بود که من بهشتمو ديدم من فداي اون بهشت و ؛ باغ زيباي تنو حرف من اگه کمي بالا و پايين ميشينه تو به خوبي خودت گلم ؛ که مي بخشي منو؟ حبیب اوجاری ۱۳۹۲.۹.۱۱ سراي بي دل...

سراي بي دل...

در قديم راهنماى كاروان ، كيسه كاهى را همراه داشت تا اگر راه اشتباه رفت ، بتواند مسير كاه ريخته را بازگردد كه به او "كاه كشان" ميگفتند. معروف است كه  "كهكشان" مسير كاه ريخت توسط خدايان آسمان است ... این همه کاه ریختی توو سرنوشتم منم فقط ، ز راه ِ تو گذشتم یه عمره راه میرم و مقصدی نیست خسته شدم از ره و باز نشستم این همه شب ابری شده آسمون خندیدی با هر دفعه ای شکستم یه بار بیا خنده رو بس کن ولی بلند کن از زمین ... بگیر تو دستم تا نوک کوهت اومدم ، نبودی از اون طرف راهی ِ دشت ِ پَستم چشام دیگه سو ندارن ، اون بالا کاری نداری به چشای بستَم؟؟ داره میگه شیطون رونده ی تو نا امیدش کردم و ...ناز شصتم حبیب اوجاری ۱۳۹۶.۷.۲۸ سراي بي دل...

  اسم منم به زیر ِ بد ها بزار کنار اسمت واسه من جا بزار خوب و بد زندگی نیست دست ما برای خوبی ، توو دلت جا بزار   حبیب اوž سراي بي دل...

سراي بي دل...

يه عمره هي ، با چشم و ابرو ميگم

با  صد ادا ، ز ترس يارو ميگم !

روي تنم ديگه يه جاي خوب نيست

از  زخماي ناشي ز جارو  مي گم !

قالي کرمون بودم و زير پات

کندي موهام ، ز جاي پارو ميگم

کاشکي بگيري درد بي درموني

از اونها که ، نداره دارو ميگم ...

حبیب اوجاری

۱۳۹۶.۸.۲۰

سراي بي دل...